Δυο … δήμαρχοι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα

Υπόθεση νερό στο Κιάτο – δημοσίευση 1
Παρακολουθήσαμε με μεγάλη προσοχή και από κοντά και από το video την (πρώτη) προεκλογική συγκέντρωση του Σταματόπουλου – γιατί περί αυτού επρόκειτο – στη Στυμφαλία, με αφορμή το νερό.
Βέβαια η συγκέντρωση βαπτίστηκε συνεδρίαση του Δ.Σ. και ανοικτή λαϊκή συνέλευση ταυτόχρονα (;) ή μάλλον μετατρεπόταν από τη μια μορφή στην άλλη κατά τη συγκυρία  της στιγμής και την υποκειμενική αντίληψη του διευθύνοντος τη συνεδρίαση.
Επειδή το θέμα νερό είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να γίνεται άθυρμα προεκλογικών σκοπιμοτήτων, μόνο αν αντιμετωπιστεί με την αντίστοιχη σοβαρότητα θα οδηγήσει και σε θετικό αποτέλεσμα. Στη βάση αυτή, θα αναρτήσουμε μια σειρά δημοσιευμάτων, σε μια προσπάθεια να φωτιστεί όσο γίνεται περισσότερο η υπόθεση «νερό».
Σε μια πρώτη φάση θα στηριχτούμε στην ανοικτή αυτή συγκέντρωση, όπως προκύπτει μέσα από την βιντεοσκόπηση, την οποία και θα αναλύσουμε σε όλες της τις πτυχές. Στη συνέχεια θα ασχοληθούμε και με άλλες παραμέτρους του ζητήματος. Ας πούμε ότι το πρώτο αυτό σημείωμα  έχει ένα χαρακτήρα εισαγωγικό, άρα θα θίξει και κάποια γενικότερα θέματα όσον αφορά το αντικείμενο νερό.
Το συμπέρασμα από μια πρώτη ματιά μας κάνει να ανησυχούμε: φοβόμαστε ότι θα σέρνεται το ζήτημα μέχρι τις εκλογές – ευχόμαστε να διαψευστούμε φυσικά – με στόχο της σημερινής δημοτικής αρχής να τις ξανακερδίσει και μετά βλέπουμε.
Τώρα τον τίτλο του σημερινού σημειώματος μας τον ενέπνευσε η κόντρα (πραγματική ή εικονική θα φανεί στο μέλλον) των δύο δημάρχων, Κορινθίων και Σικυωνίων (πόσο παλιά είναι αυτή η ιστορία;), για το νερό της Στυμφαλίας. Βέβαια εδώ ο «αχυρώνας» είναι το ίδιο το νερό, γενικότερα και όχι της Στυμφαλίας μόνο.  (Εδώ χωράει ένας αστεϊσμός καθημερινής χρήσης: το νερό το ρωτήσατε;)
Το πρόβλημα των υδάτινων πόρων είναι πολύ πιο σοβαρό απ’ ότι φαίνεται. Γνωρίζουμε, λαμβανομένων υπ’ όψη και των κλιματολογικών συνθηκών, για πόσο καιρό μπορούν να φτάσουν τα νερά, όχι μόνο της Στυμφαλίας, αλλά του Δήμου Σικυωνίων συνολικά;
Εννοούμε βεβαίως εκτός από την ύδρευση και την άρδευση, γιατί χωρίς και την άρδευση η περιοχή μας είναι νεκρή οικονομικά. Παρακολουθώντας και την πορεία του φράγματος του Ασωπού αλλά και την ανυπαρξία μικρότερων φραγμάτων που συμβάλουν στον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα, έχοντας υπ’ όψη και όσα πορίσματα της επιστήμης έχουν υποπέσει στην αντίληψή μας, η αισιοδοξία μας είναι σε σημείο «μικρό καλάθι».
Σήμερα οι εξελίξεις δείχνουν ότι η (μελλοντική) λύση θα προέλθει από τη αφαλάτωση των θαλασσίων υδάτων. Όμως αν δεν ξεκινήσουν από σήμερα οι αντίστοιχες ενέργειες – εδώ ένα φράγμα Ασωπού 20 χρόνια το παλεύουν και δεν έχει τελειώσει – θα βρεθούμε μπροστά σ΄ ένα μέλλον ζοφερό και άνυδρο. Και βέβαια τέτοια έργα δεν γίνονται σε επίπεδο δήμων, αλλά μέσα από τη συνεργασία δήμων, περιφερειών και κεντρικής κυβέρνησης.
Οι πολιτικές του «δώσ’ ημίν σήμερον» αντιστοιχούν σε λογικές «βιλαετίων» και «κοτσαμπάσηδων»  – το πληρώνει η Ελλάδα 200 χρόνια τώρα. Το τι θα κάνουμε σήμερα και για αύριο «έχει ο Θεός» μόνο προβλήματα συσσωρεύει τα οποία κάποια στιγμή θα μας πνίξουν.
Όμως, το θέμα μας σήμερα είναι το νερό στο Κιάτο, θα μας αντικρούσει καλοπροαίρετα κάποιος. Ναι, αυτό είναι το θέμα μας και με αυτό θα ασχοληθούμε στα επόμενα σημειώματα, αλλά παράλληλα με την προσπάθεια  άμεσης αντιμετώπισης του προβλήματος πρέπει με το ένα μάτι να βλέπουμε και μπροστά. Αν κάποια στιγμή ολοκληρωθούν τα έργα και έλθει το πολυπόθητο νερό – όπως έλθει- και αργότερα ανακαλύψουμε ότι φτάνει για 5-6 χρόνια και μετά πάλι προβλήματα, τότε τι κάνουμε;
Στα επόμενα σημειώματα θα αναλύσουμε τις ομιλίες που ακούστηκαν στη συγκέντρωση της Στυμφαλίας και ίσως καταλήξουμε και σε κάποια πρώτα συμπεράσματα. Επίσης θα αναρτήσουμε και κομμάτια από το video της συγκέντρωσης.
(Λίγο πριν δημοσιεύσουμε το κείμενο αυτό προέκυψε η συνέντευξη του δημάρχου Σικυωνίων και καθυστερήσαμε την ανάρτηση μήπως χρειαζόταν να αναθεωρήσουμε κάποιο σημείο. Δεν χρειάστηκε όμως. Θα συνεχίσουμε τα δημοσιεύματά μας λαμβάνοντας υπ’ όψη και την όποια εξέλιξη των γεγονότων).