By 
Μόνη, μπροστά στο τζάκι του σπιτιού της στη Λαμία, η 60χρονη Μαίρη Π. ξαναζεί καρέ- καρέ τους μήνες, κατά τους οποίους βρισκόταν σε καθημερινή επικοινωνία με τον θεράποντα ιατρό του καρκινοπαθούς συζύγου της- του Νικόλαου Κοντοστάθη, ευρέως γνωστού ως «Dr Κόντος». Λίγες ώρες μετά την κατάθεση της στο δικαστήριο, η κ. Μαίρη (τα στοιχεία της είναι στη διάθεση της εφημερίδας) μιλά στην «Κ» για τους χειρισμούς του κατηγορούμενου.
Η θεραπεία περιλαμβάνει ροφήματα, βότανα από το Πήλιο. «Επαιρνε σχεδόν μόνο υγρά και έκανε αυστηρή δίαιτα, με αποτέλεσμα να χάνει βάρος» περιγράφει η 60χρονη χήρα, που έβλεπε τη σταδιακή επιδείνωση του. «Ο γιατρός Κόντος δήλωσε 200% σίγουρος ότι η μέθοδος του θα λειτουργούσε σε έξι μήνες». Εξυπακούεται ότι διακόπτει «μαχαίρι» τις χημειοθεραπείες, κάνει μόνον εξετάσεις, οι οποίες αν και δεν δείχνουν καλές, ο Κόντος τις «διαβάζει» ως καλές στους συγγενείς. Παρά τους πόνους, ωστόσο, ο ασθενής ακολουθεί αγόγγυστα τις οδηγίες του γιατρού, που συνολικά τον βλέπει τέσσερις φορές. «Διαμαρτυρόταν μόνο επειδή είχε βαρεθεί τα υγρά». Δεδομένου ότι ήταν καπνιστής, στην πρώτη επίσκεψη ο Κόντος του ζητά να σταματήσει το κάπνισμα. «Οταν, όμως, του ανέφερα την επιδείνωση του πρότεινε να κάνει πέντε τσιγάρα την ημέρα, με τη λογική ότι ίσως ο οργανισμός είχε πάθει σοκ από την απότομη διακοπή και το κάπνισμα θα τον χαλάρωνε».
Οταν πλέον ο άνδρας της πέφτει κάτω, η κ. Μαίρη καλεί το ασθενοφόρο. Στο νοσοκομείο διαπιστώνεται η ραγδαία επιδείνωση, ο καρκίνος έχει κάνει μεταστάσεις, με συνέπεια οι γιατροί να προτείνουν παρηγορητική αγωγή. Ακόμα και από το νοσοκομείο, η ίδια ενημερώνει τον Κόντο για τις εξελίξεις, σταματά ωστόσο να χορηγεί από τα σκευάσματα του. «Μέχρι και δύο ώρες πριν πεθάνει ο άνθρωπος μου, με διαβεβαίωνε ότι όλα θα πάνε καλά». Οταν, λίγο αργότερα, η κ. Μαίρη τον καλεί με λυγμούς για να του ανακοινώσει το μοιραίο, της εύχεται «ζωή σε εκείνη» και της κλείνει το τηλέφωνο. «Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε να τον πνίξω».
Τους επόμενους μήνες μητέρα και κόρη προσπαθούν να συνεννοηθούν μαζί του, καθώς τα περισσότερα σκευάσματα παραμένουν ανέγγιχτα στην κουζίνα τους, ενώ οι ίδιες έχουν αποκτήσει χρέη. «Μετά από πολλές συζητήσεις, δέχθηκε να μας επιστρέψει 5.000 ευρώ» εξηγεί η ίδια, «εγώ, όμως, τον παρακαλούσα να δώσουμε σε κάποιον άλλον, επόμενο, ασθενή του όλα αυτά τα μπουκάλια». Ο Κόντος απαντά όλο και πιο σπάνια στα τηλεφωνήμα της, ενώ όταν τον ψάχνει μέσω ενός κοινού γνωστού μαθαίνει ότι όντας στην Ιταλία έχει σπάσει το πόδι του… «Είχα πλέον σχηματίσει την εντύπωση ότι ήταν ένας κακός χαρακτήρας, αλλά ακόμα και τότε δεν είχα αμφισβητήσει την ιδιότητα του ως γιατρού».
Παρακολουθώντας ειδήσεις, τον περασμένο Ιούνιο, η κ.Μαίρη ένιωσε το κορμί της να ηλεκτρίζεται. «Οταν άκουσα περί Ελβετίας, τότε κατάλαβα» διηγείται, «έτρεξα στην κουζίνα να δω τι είχε απομείνει από τα σκευάσματα, τα μάζεψα όλα σε μία σακούλα μαζί με ένα ‘συνταγολόγιο’ και έτρεξα στην αστυνομία». Ενιωθε βαθιά εξαπατημένη και αδικημένη. Εχοντας πλήθος άλλων στοιχείων- μηνυμάτων, emails κλπ η ίδια, όπως και δεκάδες συγγενείς, η κ. Μαίρη κινείται νομικά εναντίον του. «Θέλω να μην βγει ποτέ από τη φυλακή» δηλώνει οργισμένη για το παιχνίδι που τόσο περίτεχνα έπαιξε σε βάρος τους. «Δεν μας συστήθηκε ως βοτανολόγος ή κάποιος εναλλακτικός γιατρός, αλλά ως συμβατικός γιατρός με σπουδές στο εξωτερικό, τον θεωρούσα ανώτερο από τους ντόπιους». Τα χρόνια μετά τον χαμό του άνδρα της πέρασαν δύσκολα: η απουσία του εκκωφαντική, οι δεύτερες σκέψεις για τη θεραπεία πολλές. Παρακολουθώντας το δικαστήριο παρηγοριέται μόνο στη σκέψη ότι εκείνος πρόλαβε έστω να ζήσει, να δει παιδιά και εγγόνια, ενώ άλλα θύματά του ήταν ακόμα παιδιά. «Ο Κόντος τελικά πίστευε μόνο σε έναν Θεό, στο χρήμα» τονίζει η ίδια, που ευτυχώς δεν το έχει ξανα αντικρίσει από τότε. Τραγική ειρωνεία είναι ότι οι γιατροί της εξήγησαν εκ των υστέρων ότι ο σύζυγος της είχε κατά το μάλλον ήττον ένα καλό προσδόκιμο ζωής, επτά με οκτώ χρόνια, καθώς ο καρκίνος είχε αρχικά εντοπιστεί μόνο σε ένα σημείο. Ομως αυτές οι διευκρινίσεις ήρθαν πολύ αργά. Οταν το ζευγάρι σταμάτησε να εμφανίζεται στις προγραμματισμένες θεραπείες, ουδείς από το νοσοκομείο τους έψαξε. «Τότε ήταν μόνον ένας ογκολόγος στο νοσοκομείο για όλους τους καρκινοπαθείς της περιοχής, για ποιον να πρώτο νοιαστεί;» διερωτάται, «μάλιστα κάποια στιγμή δεν άντεξε την πίεση και έφυγε κι αυτός».
πηγή: Καθημερινή
Comments