H τελευταία ταινία Λάσκαρη-Παπαμιχαήλ με την Φίνoς Φιλμ

Ο ελληνικός κινηματογράφος πνέει τα λοίσθια το 1974 και οι κινηματογραφικές αίθουσες δύσκολα πλέον γεμίζουν ακόμα και για ταινίες με δημοφιλείς πρωταγωνιστές.

Ο Φίνος, ο πατριάρχης του ελληνικού κινηματογράφου, έχει πλέον «βαρύνει» από τα πολλά χρόνια προσφοράς, αλλά και λόγω ηλικίας, ενώ οι ανταγωνιστικές του κινηματογραφικές εταιρείες παραγωγής δεν διάγουν και τις καλύτερες ημέρες τους. Ωστόσο, οι καλές παραγωγές δεν λείπουν, απλά είναι αισθητά λιγότερες από τα προηγούμενα χρόνια.

Μια από αυτές τις παραγωγές εκείνης της χρονιάς ήταν και η ταινία με τίτλο «Οι εραστές του ονείρου», η οποία στηρίχθηκε στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Γιάννη Δαλιανίδη, το οποίο παιζόταν για δύο συνεχόμενα χρόνια από το θίασο Λάσκαρη-Βοσκόπουλου.

Η ταινία αυτή είναι γεμάτη συμβολισμούς και αποτελεί σταθμό στην ιστορία της Finos Film. Και αυτό διότι ήταν το τελευταίο μιούζικαλ που γύρισε ο Γιάννης Δαλιανίδης σε αυτή, ενώ αποτέλεσε την τελευταία ταινία της Ζωής Λάσκαρη, του Δημήτρη Παπαμιχαήλ και της Ίλυας Λιβυκού στην εταιρεία.

Ένα από τα πρώτα στοιχεία που διαπιστώνει κανείς βλέποντας την ταινία είναι αναμφισβήτητα η αλλαγή της εμφάνισης του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, ο οποίος πλέον εμφανίζεται με αυξημένα κιλά, ένα χαρακτηριστικό που τον συνόδευσε μέχρι το τέλος της ζωής του. Αντίθετα, η Λάσκαρη εξακολουθεί να ακτινοβολεί όπως πάντα. Η ταινία έχει 100% την «σφραγίδα» του Δαλιανίδη, ο οποίος είχε γράψει το σενάριο, έχοντας κάνει παράλληλα και τη σκηνοθεσία.

Σύμφωνα με την Finos Film, η υπόθεση της ταινίας ήταν η εξής:

«Ένα λαϊκό και τίμιο παλικάρι, ο Δημήτρης, εργάζεται στα ναυπηγεία του Περάματος και τα βράδια τραγουδά σε μια ταβέρνα της περιοχής. Μια μέρα, του προτείνει ο αδελφός του να διαρρήξουν μια βίλα κι αυτός, για να του αποδείξει ότι αυτά τα πράγματα δεν χρειάζονται ιδιαίτερη ικανότητα, αποδέχεται την πρόκληση. Ο θόρυβος που κάνουν, όμως, ξυπνάει την κόρη του ιδιοκτήτη, τη Ζωίτσα. Οι δύο εισβολείς αιφνιδιάζονται.

Η Ζωίτσα καταλαβαίνει ότι ο Δημήτρης δεν είναι κακοποιός, και παρακαλεί τους γονείς της να μην τον παραδώσουν στην αστυνομία. Οι δύο νέοι ξαναβρίσκονται και η αμοιβαία έλξη γίνεται φλογερός έρωτας, αλλά η παρέμβαση συγγενών και φίλων δεν επιτρέπει σε αυτόν τον έρωτα να προκόψει για την ώρα».

Το τέλος όμως είναι καλό, έστω κι αν έχει περάσει από 40 κύματα. Στους «Εραστές του ονείρου» πρωταγωνιστούσαν ακόμα οι Τιτίκα Στασινοπούλου, Λευτέρης Βουρνάς, Νίκος Δαδινόπουλος, Λυδία Λένωση,  Καίτη Ιμπροχώρη,  Ίλυα Λιβυκού, Τάσος Μασμανίδης, Χρήστος Κρητικός, Μάνια Κολιανδρή, Μαρί Καραβία, Δημήτρης Μιχαηλίδης, Στέλλα Νέρη.

Οι χορογραφίες ήταν του Γιάννη Φλερύ, η μουσική του Μίμη Πλέσσα, ενώ τραγουδούν τόσο η Ζωή Λάσκαρη, όσο και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ. Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 30 Δεκεμβρίου του 1974, έκοψε 70.456 εισιτήρια και ήρθε στην 5ην θέση από πλευράς εισπράξεων, ανάμεσα στις 47 ταινίες της σεζόν 1974-1975.

Η εμπορική της πορεία λοιπόν ήταν πολύ καλή, ωστόσο οι κριτικοί του ελληνικού κινηματογράφου την θεωρούν μια από τις μέτριες ταινίες του Φίνου, εκτιμώντας ότι η χημεία της Λάσκαρη με τον Παπαμιχαήλ δεν ήταν η ιδανική, αφού –όπως έλεγαν –, σε κανένα σημείο της ταινίας δεν έδειχναν ταιριαστό ζευγάρι.

Ο αντίλογος βέβαια λέει ότι οι κριτικοί είχαν απλά στο μυαλό τους τη χημεία Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ, που ήταν σίγουρα ιδανική και ανεπανάληπτη.