Το 1ο Δημοτικό Κιάτου ανάμεσα σε λάσπες και νερά – Πότε θα τελειώσει η “προσωρινή” ταλαιπωρία;

Τα σχολεία άνοιξαν, τα κουδούνια χτύπησαν, αλλά στο 1ο Δημοτικό Κιάτου το πρώτο μάθημα των παιδιών φαίνεται να είναι η… υπομονή.
Μπροστά στην είσοδο του σχολείου, τα έργα που ξεκίνησαν από το καλοκαίρι παραμένουν ημιτελή, αφήνοντας μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς να παλεύουν καθημερινά με λάσπες και νερά.

Η εικόνα που παρουσιάζει το σημείο μετά τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές είναι απογοητευτική καθώς από τη μία πλευρά, τα παιδιά πρέπει να περάσουν μέσα από λακκούβες και λάσπες ενώ από την άλλη θα πρέπει να προσπαθήσουν να ισορροπήσουν πάνω από λίμνες νερού για να μπουν ή να βγουν από το σχολείο. Μια διαδικασία που θυμίζει περισσότερο περιπέτεια επιβίωσης παρά την καθημερινή άφιξη σε έναν χώρο μάθησης.

Έργα χωρίς χρονοδιάγραμμα και η υπομονή που τελειώνει

Το έργο έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες, όμως κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει πότε ακριβώς θα ολοκληρωθεί. Η κατάσταση αυτή δεν θα ήταν τόσο εξοργιστική αν επρόκειτο για ένα απομονωμένο σχολείο, κρυμμένο σε κάποιο στενό.

Όμως, το 1ο Δημοτικό Κιάτου βρίσκεται στην είσοδο της πόλης, δίπλα από τον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, σε σημείο υψηλής προβολής. Περνάς από εκεί και δεν χρειάζεται να είσαι μηχανικός για να καταλάβεις ότι το έργο έχει «παγώσει».

Μια προσωρινή λύση που δεν έρχεται ποτέ

Και κάπου εδώ, τίθεται το απλό ερώτημα:
Πόσο μπορεί να κοστίζει μια προσωρινή ξύλινη ράμπα ή λίγη επιπλέον επιμέλεια ώστε να διασφαλιστεί η ασφαλής πρόσβαση των παιδιών; Μάλλον λιγότερο από την αξία της δημόσιας εικόνας μιας πόλης που θέλει να λέγεται «σύγχρονη» και «ανεπτυγμένη».

Η αδιαφορία όμως έχει κόστος και όχι μόνο οικονομικό. Κάθε παιδί που αναγκάζεται να περάσει μέσα από τις λάσπες για να φτάσει στο σχολείο του, μαθαίνει πως η προχειρότητα και η καθυστέρηση είναι φυσιολογικές, ότι τίποτα δεν γίνεται στην ώρα του και ότι οι υποσχέσεις δεν τηρούνται. Αν αυτό είναι το “μάθημα” που διδάσκουμε στα παιδιά και μελλοντικούς ψηφοφόρους ότε το πρόβλημα δεν είναι μόνο στα έργα, αλλά στην νοοτροπία μας.

Η εικόνα της πόλης σε πρώτο πλάνο

Το συγκεκριμένο σχολείο δεν βρίσκεται σε κάποιο ξεχασμένο χωριό ή σε ένα ορεινό σημείο με δυσκολίες πρόσβασης. Είναι στην είσοδο της πόλης, εκεί όπου ο επισκέπτης σχηματίζει την πρώτη του εντύπωση για το Κιάτο.
Και σήμερα, η εικόνα αυτή είναι εικόνα εγκατάλειψης και αδιαφορίας.

Οι υπεύθυνοι οφείλουν να απαντήσουν, γιατί ένα έργο που επηρεάζει την καθημερινή ασφάλεια εκατοντάδων παιδιών έχει μείνει ημιτελές; Και γιατί δεν έχει ληφθεί ούτε μια στοιχειώδης μέριμνα για προσωρινή λύση;

Μέχρι τότε, οι μαθητές του 1ου Δημοτικού Κιάτου θα συνεχίζουν να κάνουν το δικό τους «άλμα εις μήκος» για να μπουν στην τάξη.
Και οι πολίτες του Κιάτου θα συνεχίσουν να περιμένουν μια πόλη που να μπορεί να σταθεί στο ύψος των παιδιών της.