Χαλκός, ο “φίλος” της ελιάς!

Έχουμε μπει για τα καλά στο φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές να έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Για πολλούς παραγωγούς ελιάς, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, αυτή η εποχή είναι πολλή σημαντική. Πέρα από τη συλλογή του καρπού, κάποιοι κάνουν ταυτόχρονα και το κλάδεμα (όπου το επιτρέπει ο καιρός). Η συλλογή του καρπού είτε γίνεται με ειδικές χτένες, είτε με ραβδιστικά εργαλεία δημιουργεί πληγές στα δέντρα με αποτέλεσμα την εισχώρηση παθογόνων επικίνδυνων για τα δέντρα. Το κλάδεμα με τις τομές που δημιουργεί, αυξάνει ακόμα περισσότερο αυτό τον κίνδυνο.

Ακόμα και πριν από όλα αυτά, σε ελαιώνες που δεν έχουν σωστό κλάδεμα και τα κλαδιά χτυπούν μεταξύ τους από το δυνατό αέρα δημιουργούνται και πάλι πληγές που σε συνδυασμό με την αυξημένη υγρασία της εποχής δημιουργούν εστίες προσβολής από μύκητες. Οι μύκητες που μας απασχολούν στην ελιά είναι το κυκλοκόνιο και το γλοιοσπόριο. Φυσικά υπάρχουν κι άλλοι μύκητες που προσβάλουν τα εσπεριδοειδή όπως η κορυφοξύρα, η σεπτορίωση ή ανθράκωση, ενώ στα οπωροφόρα το κωρύνεο και ο εξώασκος, στο αμπέλι, τα λαχανικά και την πατάτα ο περονόσπορος. Για όλους αυτούς τους μύκητες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σκευάσματα χαλκού για την προστασία της καλλιέργειας. 

Υπάρχουν τρεις μορφές χαλκού που μπορούμε να εφαρμόσουμε: 
1. Ο βορδιγάλειος πολτός που είναι η πιο φυτοτοξική μορφή και γι’ αυτό χρησιμοποιείται μόνο χειμώνα και σε καλά ανεπτυγμένα δέντρα. 
2. Το υδροξείδο του χαλκού που χρησιμοποιείται και την άνοιξη.
3. Ο οξυχλωριούχος χαλκός είναι η λιγότερο τοξική μορφή και χρησιμοποιείται ακόμη και το καλοκαίρι.

Συγκεκριμένα για την ελιά μπορούν να γίνουν προληπτικοί ψεκασμοί στις αρχές του φθινοπώρου καθώς και μετά τη συλλογή του ελαιοκαρπού και το κλάδεμα για την επούλωση των πληγών. Μπορούν να γίνουν μερικοί ψεκασμοί και στις αρχές της άνοιξης. Οι εφαρμογές πρέπει να σταματήσουν πριν την άνθηση. Η λογική αυτή ισχύει φυσικά για όλες τις δενδρώδεις καλλιέργειες. Ο χαλκός εκτός από σύμμαχος κατά των μυκήτων είναι και σύμμαχος κατά ορισμένων βακτηρίων. Δεν είναι ιδιαίτερα τοξικός για τις μέλισσες, είναι όμως πολύ τοξικός για τα ψάρια και για τα παραγωγικά ζώα. Με σωστή χρήση και πάντα σύμφωνα με τις οδηγίες των ειδικών ο χαλκός αποτελεί ένα σημαντικό όπλο στα χέρια του παραγωγού είτε κάνει βιολογική είτε συμβατική καλλιέργεια.