By 
Ανάλογα με το είδος του ρόλουπου κοπίασα να ενσαρκώσωστη σκηνή κατά καιρούς,ύστερα από επίπονες γνώσειςκαι μελέτη,η συγκίνηση είναι βασικά χρήσιμηκαι κάποτε απολύτως απαραίτητη.Όπως ανάλογα πάλι,σε ορισμένες περιπτώσεις,περισσότερο από τη συγκίνηση,η φαντασία, η τεχνική,η ευστροφία και η εμπειρική,είναι τα κατάλληλα όπλα για τηνκατάκτηση της θεατρικής μορφής.Οι τραγικοί και οι δραματικοί ρόλοιαπαιτούν τη συγκίνηση του ηθοποιού,γιατί απ’ αυτόν μεταδίδεται και στον θεατήη αίσθηση της αλήθειας και της γνησιότητας.Οι ρόλοι χαρακτήρων, πάλι,ή οι συμβολικοί,οι αντιπροσωπευτικοί ιδεώνή κοινωνικών καταστάσεων,οι συνθετικοί, ας τους πούμε,αποζητούν τεχνική περισσότεροκαι δεξιοτεχνία- όταν παίζω τη Ζαχανασιάν στην”Επιστροφή της γηραιάς κυρίας”,πιότερο από προσωπική συγκίνησηεπιστρατεύω νοημοσύνηκαι όσο γίνεται περισσότερησκηνική δεξιότητα.Αλλά όταν προσπαθώ να γίνωη κυρία Άλβινγκ στους ”Βρικόλακες”ή Μπερνάρντα Άλμπα, ή Εκάβη, ή Ηλέκτρα, τότε η συγκίνησή μουείναι το βάθρο όλης μουτης σκηνικής ενέργειας.Συγκίνηση βέβαια, που τηνπαρακολουθώ με διαίσθησηκαι την εποπτεύω με λογικήσε κάθε στιγμή που προσπαθώνα την υποτάσσω όσο μπορώστους αισθητικούς κανόνες που με δίδαξε ο χρόνος και ο κόπος,αλλά συγκίνηση πάντωςβαθιά και ανθρώπινη – εννοώ την εμπειρία του ευαίσθητου.Η ζωή του ηθοποιού είναι μαζί του όταν παίζει ρόλουςπου μπορούν να ταυτιστούν με την προσωπικότητά του.Σε μένα, πάντα οι μητρικοί ρόλοιείχαν μια βαθιά απήχησηκαι μια ισχυρή συγγένεια.Τους παίζω από τα πρώτα μου βήματαστο Θέατρο με λαχτάρα και βαθύ καημό,ίσως γιατί δέχτηκα από νωρίςτο μητρικό τραύμαμε το θάνατο αγαπημένου παιδιού.Η καλλιτεχνική δύναμηόταν μας επισκέπτεται,τόσο σπάνια αλίμονο,μας χαρίζει το δώροτης ποιητικής έξαρσηςκαι την ικανότητα της μετουσιώσεωςτων υποκειμενικών μας καημώνσε λυτρωτικές μορφές,βγαλμένες αρχικάαπό τη συγκίνησηκαι τη θαυματουργή φαντασίατων άξιων συγγραφέων.
Comments